bir elif hikayesi

.ben ben lise 2 de okuyan bi delikanlı,,o ise sınıfımıza yeni gelmiş güzel bi kız..adedim değildir her güzele gönül vermek,,adedim değildir güzelliğini edeple taçlandırmamış sevgiliye gönül koymak,,

ilk kez birinden hoşlandım,,aşık oldum hatta,,ona olan duygularım her geçen gün güçlenerek artıyodu,,bazen derslerde çaktırmadan onu izliyodum,,

nasıl olduğunu bilmiyorum..bir anda tutuldum..hiç beklemiyordum böle bir şeyi,,

artık sınıfta onun dikkatini çekmeye,,onu güldürmeye ama çok konuşarak ta sıkmamaya nyetim vardı,,ilk günlerde böle yapmıştım ama bana 2 sene önce iyi bir ders veren öğretmenimin sözleri aklıma geliyor ve derste ilgisiz konular konuşmamaya çalışıyodum,,

acaba sevdğimi bildirsem mi,,bni kabul eder mi,,belki kabul eder,,yada bi sevdiği vardır,,bni reddeder bni,,yada bni istemez,,böyle bir durum içimi daha çok yakardı,,aynı sınıftayız zaten,,ondan sonra yüzüne bakamazdım,,kahrolurdum,,ona bir şiir yazdım,,eğer açılsaydım bu şiirle açılacaktım,,ama olmadı..

bir sevdiği olduğunu öğrendim ve gayet mutluydu,,bu durumda ne yapmalıydım,,acaba sevgimi kalbime mi gömseydim,,evet kalbime gömmeliydim..

ama inanın sevgili okuyucu arkadaşlarım,,çok zor,,ben 17 yaşımdayım ama çok olgun biri olduğumu çok net söyleyebilirim akranlarıma bakarak,,arkadaşlarıma göre daha mantıklı,, tutarlı ve erdemli birisiyim.
günü birlik bi aşk değil evliliğe ve oradan mezara taşınacak sonra mahşere kalacak bir sevgi istiyordum.

her gün görüyodum onu,,bu acımı daha da katmerleştiriyodu,,ama sonu aydınlık olmayan bu yola çıkmamalıyım,,öyle değil mi_?

hem ne param,,ne de bi artis gibiydim,,sıradan bir insan,,onlarla tek ortak yanımız,,insanlığımız,,